نفرینم کرده اند ساحل ،

نفرینی عمیق...

 نمی دانم توهم است یا جزای گناهی دور...

 گویا گرگ ها در همه جا برایم کمین کرده اند

و سگ ها برای خوف انداختن در دلم ،

ولگرد کوچه های  پرند شده اند...

 نمی دانم در چه توهمی به سر  می برم...

 چه حکمتیست ...

که پس از روزهای پر باد که به راحتی به تنت برخورد می کنم ....

از ماسه ها و درختان استوار استوائیت لذت می برم 

نفس عمیق می کشم ...

روز های ساکن و بدون باد به سراغم می آید و اندازه موج هایم را 4 انگشت بیش نمی کند...

فاضلاب های جاری حلقم را پر می کنند ...

نگاه های بد ذات ساحل نشینان را به خاطر دوباره دیدن روزهای پر باد تحمل می کنم...

نمی خواهم خشک شوم و مردابی باشم مامن انگل های حسود...به باران بگو ببارد...

ا.ک 28.10.1391

 -موج: دیروز چند کوبوتر سپید بال را از قفس آزاد کردم

پروازشان را دیدی

-ساحل : دیدم

دیم که بالهاشان آسمان را نوازش میکند

لطافت پرهاشان دستان تو را برایم نداعی میکند.

-موج: حیف ...

که دیروز داریوش (پسر همسایه )

پرهای یکیشان را کوتاه کرد....

-ساحل : من هم اگر جای او بودم

و تو پرنده اسیر دستانم

پرهایت را کوتاه میکردم

تا از کنارم نپری